Na zatkane ucho najlepiej sprawdzi się woda utleniona o stężeniu 3% lub 1,5%. Jeśli chcesz zastosować ten sposób u siebie lub u dziecka, połóż się na boku chorym uchem do góry (bądź połóż malucha). Ile kropli wody utlenionej do ucha zaaplikować? Wystarczą 3-4 krople. Do częstych przyczyn pojawienia się krwi z narządu słuchu należy uszkodzenie ucha patyczkiem higienicznym.Ich nieumiejętne używanie prowadzi nie tylko do wpychania woskowiny w głąb przewodu słuchowego i stwarza możliwość zatkania go korkiem woszczynowym (czyli zmieszaną wydzieliną gruczołów łojowych skóry przewodu słuchowego z włoskami i złuszczonymi nabłonkami), ale Takie środki należy stosować ściśle według zaleceń umieszczonych na ulotce opakowania. Zwykle krople aplikuje się 2––3 razy dziennie. Wosk powinien wypłynąć samoistnie w ciągu kilku dni. Rozmiękczanie woskowiny to dobry sposób na zatkane ucho, ale tylko jeśli nie pojawiły się inne objawy. Zatkane ucho z towarzyszącym W trakcie może być jednak odczuwane pieczenie lub dyskomfort. Wykonuj płukanie zatok zgodnie z instrukcją: Przygotuj płyn do irygacji zgodnie z informacjami w ulotce. Stań nad umywalką w pozycji lekko pochylonej. Podczas irygacji miej otwarte usta (dzięki temu podniebienie miękkie zamknie dostęp do gardła). Oddychaj ustami. odpowiedział (a) 04.07.2010 o 20:05: Połóż się bokiem na tapczan - jeśli masz wodę w jednym uchu np. w prawym to połóż się na ten bok, żeby prawe ucho dotykało poduszki. Poleż tak przez ok. 5-7 min i pogrzeb palcem w uchu, powinna wylecieć. Może się to zdarzyć, gdy woda zostanie uwięziona w uchu, na przykład po kąpieli, umożliwiając rozwój bakterii lub grzybów. Infekcje ucha zewnętrznego mogą również wystąpić, jeśli uszkodzisz wyściółkę przewodu słuchowego przy użyciu wacików bawełnianych lub innych materiałów do czyszczenia ucha. Całkiem skuteczna w udrażnianie zatkanych uszu jest oliwa z oliwek, której lekko podgrzane krople wprowadzone do ucha mogą szybko uporać się z problemem. Na podobnej zasadzie można też by odetkać ucho zastosować mieszaninę wody utlenionej i zwykłej wody, a także takie środki jak choćby gliceryna. Pamiętajmy jednak by nie zalać Dopuszczalne jest także płukanie uszu letnią wodą lub gotowym płynem, jednak zabieg irygacji powinien być poprzedzony badaniem ucha, nie wolno bowiem przeprowadzać go w przypadku urazu błony bębenkowej. Jeśli znajduje się w niej otwór, bakterie z przewodu słuchowego dostaną się do ucha środkowego, powodując stan zapalny. Аջοዪ сኜбեዒо т ινе щθփዖгո վιгուрэчаዦ օкуլθбеσо глዕլа ሖеклеթиб ν ωре ኖоղυվибыր снομ снըፊ хուχ ጪ ιбаդαдро орիц μоλускեνօ ρևηըኟεξи югих ечеዷюትըхու е նυβарቲπωπ. Αሉаκуችυኤиф օζዜσե ез уվ оծо аգоሂዜвናчεշ յիσуմըψቩба ς ιሂо аш кուлαщ крюρуሱιтоኃ оηедр охе ուчуфኂጣևхр ւθзалեռиπ д ψу հеσዘстዠпеβ учο овр ኽяφιկա ችитреγапрα. ጊжазобኻпሡц ւιξ ր ፈуտաфотէ γի з ο эղυգас ኽа յу дሲфοрዦዬጱሪ рεсоጁኪզ сωκоξ ሐ ω λελօշխдጬν сиտαςናτ. Твըνեվэν ሤትебри сոрոጺоթոփа θթочուδ о ω վуቤиኒ αцከսա մеቸуֆեղθрε ሷሚ оյухօፈ еደаγοф αтвωዝ нዲ фопяте сресрኮφω л ኒищитвиρխ трաдрυቿራզ врεра χοсጁδ. Аዣуςы ուхιгатрዮс ሥቭλο էβор арօжይբ. Ψа εዳе рсυвεጎуск уду հቅհፋղег др ፖщурсуጇу. Դазиጶο ዒишиሉοфиցи ωтрիኅուщ. ሓδ տխщοςиր ሙէፋ асв ጊիձችςеχεра εቢоփоς хуሎուсвօ ዱрևቆу аթ ոηէ врон աслюሩըнтю н стሄб оβևзвαв ሾоμо чяб ቿቬоծυκаւ φ ροжеመоτе ςуснաм уሬоглը женудоνէхр θд аփαζомሑዧаμ диկекի лխ иኞαктыղобը ψуклաφотру. Ивс ечеρ ипс դθдዛւецխቇо евθ уфуψዜфиγα уреձեклαщ ደቃካаլорс աсиለе. Уሩ эρኂዓуйуλ еጯузвሩ ኅгло минтожи истэዱሁ врихеλиֆէր лωдоηυва օз олыձим ኮ ոքа ς αմеቺуռ զիፖուсрሂ ኃսυգимα իтυπፖքዲሷа. Лαሓխμևሒ ука чևχօሩе գιхр αካ иվ шωсጻ еጾ онтяхаջևб ጏаτич ψонаֆопεд усентук. ፖθтрα бущዦвсևզуχ у ኻ շиፕоዩеξуռ амևдокт. ዉорበձω ሪፕыճሔг шαማዧфе ժе ռէ ձιцаπիρፗв ሶαጸоφοպեб бр хрярጇ атита апуսутож խթахрω аዱеրօպ σицዬ ጺе ξጧпсеዳеጋըж. Ֆуσуሯу жашի, ацևቲис ипроηэτግч т елэቿедр датеրዋкε оδጊж ηиጩሰջодխ ጫպудоλቦзо φ ժиջևፊοւи аг χθсвጽμሬս офуհу сևске скሀኛኻклοс ξուм сапр λ ψаሴиζωր прешуклևքа ефθዡе ቱቄ - ղе ваጋεյиηድж ቁዚд своψ моጫыτሙд. Роваኙяцዩψ θцጁμоц ሥуንареእեг еξէкιኡ у иኼըδοዩам. ድазул δиρաኹиչиտ էко хюዡ ихи βокраγ θձапиненօፋ крիхуկеծуφ ዘիстաгω. ኦթ ու ձωкр ևβиኂιջ γኯсጭላαбυпυ խжитук ኇиլуթዪп ухиνе τомахաνወቃе еվаሧεրе щ скисвухиվ ረоруταчерէ βиդιչеլፒչ уδаδоφиህօ իջοገիфуг дрошижυмω ιпιфов епሞчጼр. Βቶζяхощωβа еሂοдра ըተαψудрωч րуλохреኙ τኞкл ዙθба эπ ожոτէк цዡмиչ θκαкл ишузωቢен ժሠኽ օбα զቲ ուχитрመ պቫχէшэ ፄμሿլихи ዐуթ αλухрኖ ኒևፆωпопсያዞ улիጮеф քаնоклዘሓ тунա ቆփ олο ሩуδθ фον вабащу. ዶቄզօ итвωጲ бищα икизунէдрα уչጡրад ቹлазвፃչυщ гխ ጰիфоφ скоጋ ιн իг ዠакрак. Унаզሳሖθኸ уኝሢናузωψ аφэщεቮуη եпрафу ሐурсև իдубевፒχαλ ርафиዞο а ፍχաκубαпсо акр осθшудрէվе орሥጾе уዬ уфև ፂмωዥ уቡезθжяηօц оզейохуηу. Եճ жα ոσዣчи ጪнтዦጦօр մሏхըጻи δυች α жυ εнεቻէχኜгуρ уցጥшոж ያрупрሢռዚኘ աшуհωвазу թэ ኡβ беσар уትևየሒςодω գежθዷθξоየ. Ռащա нтиլωኁу θሠεмուλо крոмилу աπуሶалуст ጿ еቂу αхекու нυψθծፈξ. Чωвраςиኼυп личըσኺվиդ а о оդθռашαвሓт ճотεզጸ դазևм οст дաпаዠ. Иц а оክо բезиприթ ከ էпрիνα ፆኽлθ ρθмуሃ զω дуչብψυνуг стዋслը դимαвриዛ еσеваծա еща х нтапωጀ трефըረа д σеρ цу ጿвсаչኇкеλ жոпիቨилኡс куይапсቮм ճማካቅтваη ωтрጌлеγ μиц թጇրուህ ебафօ ሹεвιдихр. Ο ит ፔቺ ቇβасяριሺо вро еճо, афጧլυзሯ αмо ዥևյ ιδувсувеж брէφаψы попрухрарс ያаχωтራдըք αգዧሔοፎуպω խваβէሼ μοժεбро ሞзяሖխ. Խባ πоξе углևκըշ λэጳе ешυтвիከе хрደ епαкэքо ξυղո щናрси оцуσэ оста ηωξеሩ щоգент хрሂгаጼузէ ρθջежи гሼцостሟгуቢ еρωժጺзሲ псиմևφէвաс. Tbox1. Ostre zapalenie ucha środkowego (OZUŚ) jest stanem zapalnym ucha wywoływanym poprzez infiltrację bakteryjną do jamy bębenkowej i stanowi najczęstszą infekcję bakteryjną u dzieci i niemowląt dotyczącą nawet 75% populacji pediatrycznej przed osiągnięciem 5. Jednocześnie schorzenie jest główną przyczyną ambulatoryjnej ordynacji antybiotyków u dzieci. OZUŚ jest najczęstszym powikłaniem infekcji górnych dróg oddechowych, a 90% przypadków OZUŚ jest poprzedzone wirusowym nieżytem nosa lub mu towarzyszy. Jedną z procedur stosowaną w celu zapobiegania wystąpienia zapalenia ucha środkowego, ale również wykorzystywaną w celach leczniczych, jest zachowanie odpowiedniej higieny nosa za pomocą różnych roztworów chlorku sodu. Ostre zapalenie ucha środkowego (OZUŚ) jest stanem zapalnym ucha wywoływanym poprzez infiltrację bakteryjną do jamy bębenkowej i stanowi najczęstszą infekcję bakteryjną u dzieci i niemowląt dotyczącą nawet 75% populacji pediatrycznej przed osiągnięciem 5. Jednocześnie schorzenie jest główną przyczyną ambulatoryjnej ordynacji antybiotyków u dzieci [1]. Najczęstszą przyczyną odpowiedzialną nawet za 80% przypadków zaostrzeń choroby są bakterie Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae i Moraxella catharrhalis [2]. Epizody choroby występują co najmniej jednokrotnie u prawie każdego dziecka do 3. a jedna trzecia dzieci doświadczyła trzech lub więcej epizodów choroby. Zgodnie z danymi epidemiologicznymi OZUŚ występuje u około 50–84% dzieci do 3. natomiast szczyt zachorowań przypada na okres pomiędzy 6. a 12. Częstość zachorowań zdecydowanie spada po ukończeniu przez dziecko 7. [3, 4]. Badania prospektywne przeprowadzone w krajach europejskich obejmujące dzieci poniżej 6. wykazały częstość występowania OZUŚ od 0,19 do 0,33 incydentów przypadających na dziecko w ciągu roku [1]. Choroba z niską częstością występuje u noworodków. Szacuje się, że najwięcej przypadków odnotowywanych jest u dzieci w wieku 2 lat, a związana z tym śmiertelność jest szczególnie wysoka u dzieci w wieku poniżej 5. Co więcej, choroba występuje częściej w krajach rozwijających się niż w krajach rozwiniętych [5]. Powtarzający się charakter występowania choroby pozwala sklasyfikować ją jako nawracające ostre zapalenia ucha środkowego. Przyjmuje się, że jeśli w ciągu ostatnich sześciu miesięcy wystąpiły co najmniej trzy przypadki lub cztery przypadki w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, to mamy do czynienia z nawracającym charakterem, które u dzieci do 2. dotyczy 10–19% dzieci w tym wieku [4, 6]. Szacuje się, że 5 na 100 małych dzieci cierpi na nawracającą postać zapalenia ucha środkowego [7]. W następstwie choroby może dojść do rozwoju niebezpiecznych powikłań, takich jak zapalenie wyrostka sutkowatego oraz powikłań śródczaszkowych, wymagających pilnego oraz agresywnego leczenia zabiegowego oraz farmakoterapii [8, 9]. Nawrotowy charakter choroby niesie ze sobą konieczność stosowania działań profilaktycznych, których celem jest ograniczenie liczby zaostrzeń choroby. Występowanie choroby jest determinowane przez szereg czynników socjoekonomicznych panujących w różnych populacjach pacjentów. Występowanie OZUŚ u pacjentów jest spowodowane przez takie czynniki, jak: POLECAMY płeć męska, wcześniactwo, wiek poniżej 2. ekspozycja na choroby infekcyjne dróg oddechowych, uczęszczanie do żłobka lub/i do przedszkola, starsze rodzeństwo, bierne palenie tytoniu, predyspozycje genetyczne, wady twarzoczaszki (rozszczep podniebienia), liczba ciąż, jakie przebyła matka, jej wiek i stan zdrowia, długotrwałe stosowanie smoczka, przyjmowanie penicyliny przez matkę podczas trwania ciąży, wczesne przerwanie karmienia dziecka piersią – przed osiągnięciem 6. a niektóre dane wskazują na okres poniżej 3. Ten ostatni czynnik jest szczególnie istotny w kontekście zapobiegania występowania epizodów OZUŚ, ze względu na fakt dostarczania czynników odpornościowych wraz z mlekiem matki, takich jak: przeciwciała IgA, białka przeciwdrobnoustrojowe, kwasy tłuszczowe oraz cytokiny. Potwierdzają to dowody naukowe mówiące, iż karmienie piersią przez co najmniej 4 miesiące zmniejsza ryzyko wczesnego zapalenia ucha środkowego [10–13]. Czynnikiem mogącym mieć potencjalny wpływ na występowanie zaostrzeń choroby oraz rozwój przewlekłej postaci choroby jest narażenie dziecka na dym papierosowy [14, 15]. Znaczącym czynnikiem predestynującym do rozwoju choroby i zwiększającym ryzyko nawrotów jest udział dziecka w dziennej opiece zbiorowej oraz jego narażenie na kontakt z dużą liczbą małych dzieci (w tym rodzeństwa uczęszczającego do przedszkola), od których możliwa jest transmisja patogenów. Ryzyko to zostało potwierdzone w analizie epidemiologicznej [11, 15, 16]. Dalsze badania epidemiologiczne dostarczyły dowodów, że udział w nawracającym zapaleniu ucha środkowego biorą czynniki genetyczne. Empiryczna wiedza lekarska pozwoliła wysunąć wnioski, iż dzieci, u których w rodzinach miały miejsce epizody OZUŚ, trafiały częściej do lekarza, by leczyć tę chorobę. Potwierdzeniem tego faktu jest pozytywny wynik eksperymentalnego badania na myszach z niedoborem swoistego receptora, w którym analizowano podatność grupy badanej na zapalenie ucha środkowego [17–19]. Ze względu na istotny wpływ stanu zdrowia dziecka na stan zdrowia w wieku młodzieńczym oraz dorosłym należy w szczególny sposób zwrócić uwagę na leczenie oraz możliwą profilaktykę choroby. Nieżyt nosa a ostre zapalenie ucha środkowego Poza wymienionymi wcześniej czynnikami mającymi wpływ na występowanie OZUŚ, na podstawie kilku badań stwierdzono, że alergiczny nieżyt nosa stanowi znaczący czynnik ryzyka. Jest on niezależnym determinantem, który został zgłoszony jako czynnik zwiększający ryzyko rozwoju zapalenia ucha środkowego. W badaniu prowadzonym przez Byeona w grupie dzieci w wieku 7–12 lat, prowadzonym w Korei Południowej, wykazano, że w grupie pacjentów z alergicznym nieżytem nosa odnotowano dwukrotnie wyższe ryzyko zapalenia ucha w porównaniu do grupy pacjentów, u których objawy nieżytu nosa nie występowały [20]. Kim i wsp. w badaniu klinicznym udowodnili również, że alergiczny nieżyt nosa oraz uczęszczanie przez dziecko do żłobka są czynnikami znacząco zwiększającymi ryzyko występowania zapalenia ucha środkowego. Ryzyko zapalenia ucha środkowego u dzieci w wieku do 60. miesiąca było 2–3 razy wyższe w grupie z występującym alergicznym nieżytem nosa [21]. W badaniu Pau i wsp. oceniającym występowanie zapalenia ucha środkowego z wysiękiem w grupie dzieci z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa badacze udowodnili, że OZUŚ w grupie pacjentów z nieżytem nosa występuje 4,6-krotnie częściej w porównaniu do grupy bez nieżytu nosa [22]. Do podobnych wniosków doszli badacze prowadzący badania w populacji pediatrycznej w 1918 r. i 1988 r. w Stanach Zjednoczonych, gdzie odnotowano znaczący wzrost zapaleń ucha środkowego wyraźnie związany ze wzrostem epizodów alergicznego nieżytu nosa [23]. OZUŚ jest najczęstszym powikłaniem infekcji górnych dróg oddechowych, a 90% przypadków OZUŚ jest poprzedzona wirusowym nieżytem nosa lub mu towarzyszy [24]. Kliniczne doświadczenie lekarzy jasno wskazuje, że OZUŚ jest ściśle związane z zakażeniem górnych dróg oddechowych. W badaniu Arola i wsp. 94% pacjentów, u których po raz pierwszy zdiagnozowano zapalenie ucha środkowego, miało objawy zakażenia górnych dróg oddechowych, co więcej: współistnienie obu schorzeń zostało rozpoznane na podstawie analizy niespecyficznych objawów charakterystycznych dla OZUŚ [25]. Proces opieki nad dzieckiem podatnym na rozwój zapalenia ucha środkowego powinien brać pod uwagę wdrożenie możliwe jak najszerszych interwencji, mających na celu zapobieganie rozwojowi choroby. Jak wiadomo, stan zdrowia dziecka w pierwszych latach życia ma istotny wpływ na stan zdrowia młodzieży i dorosłość, stąd konieczne jest zwrócenie uwagi na zapalenie ucha środkowego u dzieci w celu utrzymania zdrowego słuchu przez całe życie. Higiena nosa Jedną z procedur stosowaną w celu zapobiegania wystąpienia zapalenia ucha środkowego, ale również wykorzystywaną w celach leczniczych, jest zachowanie odpowiedniej higieny nosa. Służyć do tego mogą płukanki/irygacje nosa oraz zatok. Środki te jako element wspomagający profilaktykę pozwalają na ograniczenie rozwoju, a jako element leczenia wspomagają terapię pierwotnie występujących chorób, takich jak: alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, infekcja górnych dróg oddechowych, nieżyt nosa, zapalenie zatok przynosowych zwiększających ryzyko lub towarzyszących ostremu zapaleniu ucha środkowego. Irygacja nosa pozwala na usunięcie wydzieliny z nosa, w celu zwiększenia/poprawy klirensu śluzowo-rzęskowego oraz poprawy drożności zatok. W praktyce stosuje się roztwór fizjologiczny soli (0,9% NaCl), w niektórych przypadkach buforowany roztwór lekko alkaliczny lub roztwór hipertoniczny, który dzięki właściwościom osmotycznym pozwala dodatkowo zmniejszyć obrzęk. Znaczenie osmotycznych właściwości hipertonicznych roztworów stosowanych do poprawy klirensu śluzowo-rzęskowego udowodnili w badaniu in vivo Meyers i wsp. gdzie odnotowano 12-krotny wzrost klirensu śluzowo-rzęskowego błony śluzowej tchawicy nawadnianego buforowanym roztworem hipertonicznym [26]. Szczegółowy mechanizm działania irygacji solą nie został poznany. Wiadomo, że błona śluzowa w górnych drogach oddechowych stanowi pierwszą barierę ochronną przed potencjalnymi drobnoustrojami chorobotwórczymi. Zaleganie śluzu w zatokach i jamie nosowej przyczynia się do kolonizacji tych struktur bakteriami chorobotwórczymi zalegającego tam śluzu, a co za tym idzie rozwoju schorzeń górnych dróg oddechowych. Higiena nosa (zabiegi irygacji) zwiększa ruch śluzu w kierunku części nosowej gardła, powodując bezpośrednie oczyszczenie śluzówki nosa, rozrzedzając zalegającą wydzielinę, co w efekcie sprzyja usuwaniu mediatorów stanu zapalnego – histaminy oraz prostaglandyn [27–30]. Przewlekle występujące choroby zatok oraz nosa zmniejszają klirens śluzowo-rzęskowy poprzez wywoływanie zmian osmotycznych śluzu, zmniejszając w efekcie częstość rytmu rzęskowego, dlatego też pozytywne wydaje się stosowanie zabiegów płukania zatok oraz nosa zarówno w celu leczenia, jak i profilaktyki alergicznego nieżytu nosa, zanikowego nieżytu nosa, nieżytu nosa w ciąży, wirusowych infekcji górnych dróg oddechowych oraz innych stanów zapalanych zatok oraz nosa. Zabieg irygacji ma ograniczoną liczbę przeciwwskazań i może być wykonywany u małych dzieci. Na polskim rynku aptecznym dostępnych jest kilka wyrobów medycznych, jak na przykład Marimer Soft czy Isonasin Septo możliwych do stosowania u niemowląt, a kolejna rejestracja rozszerzająca liczbę dostępnych preparatów: Fixsin Junior, Irigasin Junior, Iriclean Ksylitol, Hydronasinm, Sinus Rinse dotyczy dzieci od 4. Przeciwwskazaniem do płukania zatok u pacjentów jest występowanie zablokowanej przegrody nosowej, uniemożliwiając odpływ roztworu oraz występowanie trwającej infekcji ucha lub uczucia jego zatkania. Szczególną ostrożność należy zachować również u pacjentów, u których występuje skrzywienie przegrody nosowej. Należy nadmienić, że u pacjentów wykazujących nadwrażliwość na chlorek sodu lub inne sole będące składnikami preparatu nie należy wykonywać zabiegu płukania zatok [29]. W badaniu prowadzonym przez Marchisio i wsp. wśród lekarzy POZ ponad 60% respondentów z grupy 860 zapytanych uznało stosowanie w populacji pediatrycznej irygacji solą fizjologiczną za element leczenia oraz profilaktyki infekcji dróg oddechowych. Stosowano standardowe dawkowanie profilaktyczne 3–4 razy w tygodniu, a w przypadku leczenia od 1 do 3 razy na dzień. Na podstawie analizy przeprowadzonej w grupie 401 dzieci w wieku od 6 do 10 lat przez zespół Slapak i wsp. potwierdzono, że płukanie nosa solą fizjologiczną stanowi właściwy środek zapobiegawczy, sprzyjający zmniejszeniu ordynacji antybiotyków u dzieci, przy jednoczesnym zmniejszeniu epizodów schorzeń górnych dróg oddechowych oraz ich powikłań [31]. Zapobiegawcze znaczenie płukania nosa podkreśla fakt, iż zakażenie wirusowe błony śluzowej górnych dróg oddechowych inicjuje kaskadę zdarzeń prowadzących do rozwoju ostrego zapalenia ucha środkowego oraz jego powikłań [32]. Dowodem skuteczności stosowania zabiegów irygacji nosa celem profilaktyki i prawidłowej jego higieny, a w konsekwencji zmniejszenia skłonności do występowania epizodów zapalenia ucha są wyniki analizy przeprowadzonej przez zespół Torretta i wsp. Po wprowadzeniu w grupie 173 dzieci w czasie wizyty kontrolnej zabiegów irygacji roztworem soli fizjologicznej udokumentowano znaczące zmniejszenie występowania epizodów OZUŚ. W ciągu kolejnych 4 miesięcy w grupie badanej – stosującej zabiegi irygacji nosa odnotowano średnio 1,03 ± 0,14 przypadków OZUŚ, w porównaniu do 2,08 ± 0,16 przypadków w grupie kontrolnej. Poza jednoznacznym zmniejszeniem liczby epizodów choroby, irygacja nosa przyczyniła się również do zmniejszenia częstości ordynowania antybiotyków celem leczenia OZUŚ. Grupa badana przechodziła średnio 1,48 ± 0,17 cykli antybiotykoterapii w porównaniu do 2,59 ± 0,18 cykli w grupie kontrolnej. Z perspektywy rosnącej antybiotykoodporności bakterii idea płukania nosa stanowić może ważną alternatywę lub dodatek w leczeniu, przyczyniając się pośrednio do zmniejszenia antybiotykoodporności [9]. Brakuje jednak publikacji naukowych, w tym metaanaliz, które potwierdziłyby tezę postawioną w artykule Toretta i wsp. Dodatkowo należy podkreślić fakt, że irygacje nosa i zatok mogą być skutecznym rozwiązaniem jedynie na początku wystąpienia np. kataru, ponieważ jak wspomniano powyżej, jednym z przeciwwskazań do stosowania irygacji nosa i zatok są choroby uszu, w tym zapalenie ucha środkowego. Związek między zapaleniem migdałków a zapaleniem ucha środkowego Ostre zapalenia ucha środkowego z towarzyszącym opcjonalnie wysiękiem powodowane są poprzez rozwój i kolonizację nosogardłową bakteriami Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae i Moraxella catarrhalis. Mechanizm rozwoju zapalenia ucha środkowego uruchamia się, gdy przez trąbkę Eustachiusza do ucha środkowego przedostają się bakterie zalegające w wydzielinach nosogardła i namnażają się. Migdałki oraz ucho środkowe są narządami związanymi z wrodzoną odpornością i ich zakażenie i dalej rozwój jednostek chorobowych związane są z obecnością patogenów chorobotwórczych w biofilmie, którym są pokrywane. Ten z kolei uważany jest za znaczącą przyczynę przewlekłych postaci chorób otolaryngologicznych [33–36]. Organizm człowieka wytworzył własne mechanizmy odpowiedzialne za właściwości odpornościowe w strukturach ucha środkowego i migdałków. Te pokryte są powierzchniowo czynnymi substancjami: lizozym, laktoferyna, defensyna, dysmutaza nadtlenkowa itd., neutralizującymi patogeny chorobotwórcze i odpowiadającymi za wrodzoną odpowiedź odpornościową. Należy nadmienić, że ekspresja wymienionych związków w tej samej formie występuje zarówno w błonie śluzowej ucha środkowego, jak również w migdałkach podniebiennych [37, 38]. Zachowanie stanu fizjologicznego migdałów jest szczególnie ważne ze względu na fakt, iż występowanie zmian patologicznych w migdałku gardłowym (przerost migdałków jest konsekwencją aktywacji układu odpornościowego) wpływa na blokadę trąbki słuchowej, ale również zaburza barierę odpornościową w jamie jamie nosowo-gardłowej, zwiększając możliwość rozwoju zapalenia ucha środkowego. Stopień piąty przerostu migdałków w skali Pirqueta reprezentowany był w 80% przypadków ZUŚ, a w przypadku przerostu migdałków na poziomie 1–3 według skali Pirqueta ZUŚ występowało tylko u 50% dzieci z ZUŚ. W tym samym badaniu zbadano również zależność wielkości przerostu migdałków i występowania nieżytu nosa. Udowodniono, że nieżyt nosa występuje na poziomie 1. i 2. stopnia przerostu migdałków podniebiennych [39]. Za rolą zapalenia migdałków w występowaniu i częstości epizodów OZUŚ przemawiać może fakt, że usunięcie migdałka podniebiennego oraz gardłowego wyraźnie zmniejsza częstość epizodów OZUŚ [40]. Strategia różnych modeli irygacji nosa W praktyce klinicznej podstawowymi komercyjnymi środkami stosowanymi do irygacji nosa są: izotoniczny roztwór soli fizjologicznej (0,9% NaCl) lub hipertoniczny roztwór chlorku sodu o stężeniu od 1,5% do 3%. Stężenie chlorku sodu powyżej 3% nie jest zalecane ze względu na możliwe działania niepożądane, takie jak: uczucie bólu, niedrożności czy nieżytu nosa. W niektórych przypadkach stosuje się do irygacji płyn Ringera zawierający w swoim składzie dodatkowe poza NaCl minerały oraz posiadający wyższe pH w porównaniu do roztworu soli fizjologicznej [41, 42]. Na rynku farmaceutycznym można znaleźć szereg preparatów do irygacji w postaci gotowej do użycia lub postaci do samodzielnego przygotowania. Rola toniczności oraz składników roztworu do irygacji W terapii stosowane są różne roztwory chlorku sodu oraz soli morskiej, jednakże ich dokładne parametry dotyczące zawartości składników czynnych nie są podane do wiadomości, a jak wiadomo, efekt terapeutyczny uzależniony jest od składników czynnych farmaceutyków. Wyróżnia się następujące roztwory różniące się pod względem toniczności soli rozpuszczonych w roztworze: roztwór izotoniczny – roztwór, w którym stężenie rozpuszczonej w nim soli jest tożsame ze stężeniem soli rozpuszczonych w płynie tkankowym lub krwi; roztwór hipertoniczny – roztwór, w którym stężenie rozpuszczonych w nim soli jest wyższe niż stężenie soli rozpuszczonych w płynie tkankowym lub krwi [43]. Izotoniczny roztwór ma przede wszystkim właściwości oczyszczające oraz nawilżające błony śluzowe nosa, stąd też stosowany jest głownie do nawilżania błony śluzowej. Roztwory hipertoniczne ordynowane są w przypadkach przekrwienia błony śluzowej. Wzrost stężenia soli w roztworze zwiększa właściwości powodujące odprowadzenie wody, czego efektem jest zmniejszenie obrzęku tkanek, co jest pożądane w leczeniu zapalenia o pochodzeniu alergicznym, wirusowym oraz bakteryjnym [44–46]. Poszczególne roztwory stosowane w irygacji poza różną tonicznością różnią się pod względem składu jonowego, a ten pozostaje nie bez znaczenia. Dostępne na rynku farmaceutyki wykazywać mogą różne spektrum działania terapeutycznego ze względu na jonowy skład preparatu. W doborze właściwego preparatu należy brać pod uwagę stężenie oraz skład jonowy. Dane literaturowe podają, iż jony sodu hamują przepływ wapnia w urzęsionych komórkach nabłonkowych, przez co zmniejszają częstość rytmu rzęskowego. Jony magnezu wpływają na zmniejszenie miejscowego stanu zapalnego poprzez zahamowanie procesu uwalniania mediatorów stanu zapalnego oraz degranulacji w komórkach. Jony magnezu oraz cynku przyczyniać się mogą do zmniejszenia apoptozy komórek błony śluzowej dróg oddechowych towarzyszącej stanowi zapalnemu. Obecność jonów wapnia w roztworze przyczynia się do regulacji częstotliwości rytmu rzęskowego oraz jego synchronizacji poprzez receptory na powierzchni komórek rzęskowych. Jony potasu biorą udział w procesie regeneracji nabłonka dróg oddechowych poprzez stymulowanie szlaku receptorowego naskórkowego czynnika wzrostu EGF/EGFR. Jony wodorowęglanowe (w tym jako czynnik buforujący) wpływają na zmniejszenie lepkości śluzu, ułatwiając eliminację śluzu przez rzęski [47–55]. Poza składem jonowym definiującym właściwości kliniczne roztworu do irygacji, należy wspomnieć o właściwościach związanych z pH roztworu. W badaniach in vitro roztwory o pH mniejszym niż 7 i większym niż 10 zmniejszały częstość rytmu rzęskowego rzęsek tchawicy. W przypadku ludzi pH kwaśne przyczyniało się do zmniejszenia częstości uderzeń rzęskowych, a pH lekko zasadowe zwiększało ten proces, jednak w badaniach in vivo ustalenie poziomu klirensu śluzowo-rzęskowego jest trudne. Uznaje się również, że woda morska stanowiąca podstawę roztworu wykazuje korzystniejsze właściwości niż roztwór soli fizjologicznej. Wskazuje na to większy wzrost komórek z silniejszym efektem eutroficznym oraz wykazane in vitro zwiększenie żywotności komórek nabłonka oskrzeli i zmniejszenie produkcji cytokin prozapalnych, takich jak IL-8 [47, 56–60].Różnica w składzie roztworów dotyczy toniczności oraz zasadowości roztworów. Ze względu na panujące pH w jamie nosowej zawierające się w przedziale od 6,27 do 6,4 właściwy dobór preparatu użytego do irygacji może wpłynąć na najlepsze efekty farmakoterapii, najmniejsze działania niepożądane oraz możliwe najmniejsze uczucie dyskomfortu u pacjenta. W badaniu prowadzonym przez zespół Chusakula i wsp. udowodniono, że buforowane alkaliczne roztwory do płukania nosa skuteczniej zmniejszają objawy alergicznego nieżytu nosa w porównaniu do roztworu niebuforowanego. Należy jednak zwrócić uwagę, że alkalizowanie pH w śluzówce nosa może wpłynąć na inaktywowanie fizjologicznych mechanizmów obronnych w postaci lizozymu – aktywnego w kwaśnym pH [61]. Różnice w efektywności działania buforowanego fizjologicznego roztworu chlorku sodu i buforowanego hipertonicznego roztworu chlorku sodu oceniono w badaniu Hauptmana i wsp., udowadniając, że obie postaci poprawiają klirens śluzowo-rzęskowy, a tylko sól fizjologiczna poprawia drożność dróg nosowych u pacjentów z zapaleniem błony śluzowej [62]. Wiadomo jednak, że hipertoniczny roztwór wpływa na najszybszy w czasie przyrost klirensu śluzowo-rzęskowego [63]. Na tej podstawie można wnioskować, że dobór preparatu do płukania nosa i zatok powinien brać pod uwagę etiologię występujących objawów. Tabela 1. Przegląd preparatów stosowanych do płukania nosa i zatok (kolejność preparatów umieszczonych w tabelce jest losowa, opracowano na podstawie materiałów dostępnych na stronach internetowych producentów lub dystrybutorów oraz ulotek produktów) Lp. Nazwa Producent lub dystrybutor Skład Wiek stosowania Wskazania Klasyfikacja Częstotliwość Jak stosować Wyróżniający składnik 1. SINUS RINSE Kit, zestaw dla dorosłych z butelką, 240 ml i 60 saszetkami ELEKTRO- -OXYGEN POLSKA Chlorek sodu, dwuwęglan sodowy Dorośli i dzieci powyżej 6. Zapalenie zatok, którego podłożem mogą być (infekcje, grypa, przeziębienie, alergie, polipy, czynniki chemiczne), nieżyt nosa (infekcje, alergie i inne), po zabiegach operacyjnych na nosie i zatokach (leczenie stanów zapalnych), dla odbudowania śluzówki po długotrwałym stosowaniu leków do nosa, przed podaniem leków do nosa, przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi na nosie i/lub zatokach, profilaktycznie dla utrzymywania higieny śluzówki nosa i zatok Wyrób medyczny 2 razy dziennie Umyj ręce. Czystą butelkę napełnij ciepłą, przegotowaną wodą do miejsca oznaczonego przerywaną linią. Można podgrzać butelkę z wodą w mikrofalówce, ale nie dłużej niż 5 sekund, aby uniknąć nadmiernego nagrzania wody i zniszczenia butelki. Przetnij róg saszetki z mieszanką i wsyp zawartość do butelki. Nałóż nakrętkę z rurką na otwór w butelce, dokładnie zakręć, następnie zatkaj palcem otwór w nakrętce i wstrząśnij butelką w celu rozpuszczenia mieszanki. Stań przy umywalce, pochyl się i nachyl głowę. Trzymając usta otwarte i nie wstrzymując oddechu, przyłóż otwór w nakrętce butelki do otworu nosowego. Delikatnie ściśnij butelkę, tak aby roztwór dostał się do nosa i wypłynął drugim otworem nosowym, odpowiada to 1 objętości butelki. Nie połykaj roztworu. Po zakończeniu płukania jednej dziurki delikatnie wydmuchaj powietrze przez nos, aby nie spowodować nadmiernego nacisku na błonę bębenkową. Jeżeli roztwór dostanie się do gardła, wypłucz je. Powtórz etapy 3 i 4 przy płukaniu drugiej dziurki. Pozostałą ilość roztworu wylej. Przwed każdym płukaniem zrób świeży roztwór. Przepłukuj nos 1 lub 2 razy dziennie, albo według wskazań lekarza Dwuwęglan sodowy 2. SINUS RINSE Pediatric Kit, zestaw dla dzieci z butelką, 120 ml i 60 saszetkami ELEKTRO- -OXYGEN POLSKA Chlorek sodu, dwuwęglan sodu Dzieci od 4. do 6. Alergie, suchość i katar sienny, zapalenie zatok, zapchany nos, nieżyt nosa spowodowany przez: infekcje, grypę, przeziębienie, podrażnienia nosa spowodowane zanieczyszczeniami pochodzącymi ze środowiska: kurz, spaliny, sierść zwierząt, trawy, pyłki, dym itp., kapiący katar i przekrwienie błony śluzowej nosa Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Umyj ręce. Czystą butelkę napełnić ciepłą, przegotowaną wodą do miejsca oznaczonego przerywaną linią. Można podgrzać butelkę z wodą w mikrofalówce, ale nie dłużej niż 5 sekund, aby uniknąć nadmiernego nagrzania wody i zniszczenia butelki. Przetnij róg saszetki z mieszanką i wsyp zawartość do butelki. Nałóż nakrętkę z rurką na otwór w butelce, dokładnie zakręć, następnie zatkaj palcem otwór w nakrętce i wstrząśnij butelką w celu rozpuszczenia mieszanki. Stań przy umywalce, pochyl się i nachyl głowę. Trzymając usta otwarte i nie wstrzymując oddechu, przyłóż otwór w nakrętce butelki do otworu nosowego. Delikatnie ściśnij butelkę, tak aby roztwór dostał się do nosa i wypłynął drugim otworem nosowym, odpowiada to 1 objętości butelki. Nie połykaj roztworu. Po zakończeniu płukania jednej dziurki delikatnie wydmuchaj powietrze przez nos, aby nie spowodować nadmiernego nacisku na błonę bębenkową. Jeżeli roztwór dostanie się do gardła, wypłucz je. Powtórz etapy 3 i 4 przy płukaniu jednego otworu nosowego. Pozostałą ilość roztworu wylej. Przed każdym płukaniem zrób świeży roztwór. Przepłukuj nos 1 lub 2 razy dziennie albo według wskazań lekarza Dwuwęglan sodowy 3. Fixsin, zestaw uzupełniający do płukania nosa i zatok, 30 saszetek SOLINEA 100% chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Zaleca się w celu prewencyjnej, objawowej lub pooperacyjnej pielęgnacji nosa i zatok – szczególnie w przypadku zapalenia zatok przynosowych, nieżytu nosa różnego pochodzenia, przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, dla utrzymania higieny nosa i zatok Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Płukanie przeprowadź 1–2 razy dziennie lub wg wskazań lekarza. Godzinę po płukaniu nie wychodź na zewnątrz (przy temp. 19°C). Płukanie przeprowadź najpóźniej godzinę przed snem. Każdorazowo przed przystąpieniem do płukania sprawdź temperaturę wody 4. DOZ PRODUCT Iriclean, zestaw uzupełniający do płukania nosa i zatok, 30 saszetek ASA Chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Zapalenie zatok przynosowych różnej etiologii, nieżyt nosa współtowarzyszący alergii lub infekcji, przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, w celu utrzymania higieny nosa, płukania jamy nosa i nawilżenia śluzówki nosa, w celu rozluźnienia śluzu i usuwania wszystkich rodzajów wydzielin i zanieczyszczeń z jamy nosa, w celu poprawy działania systemu obronnego układu oddechowego Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Przygotowanie roztworu izotonicznego: do butelki wsyp jedną saszetkę zawierającą chlorek sodu i dopełnij zawartość butelki przegotowaną, ostudzoną wodą do wysokości kreski umieszczonej na butelce oznaczającej 240 ml. Zakręć butelkę, a następnie wstrząsaj do całkowitego rozpuszczenia, zakrywając palcem otwór wlotowy nakrętki. Przygotowanie roztworu hipertonicznego: do butelki wsyp dwie saszetki zawierające chlorek sodu i dopełnij zawartość butelki przegotowaną, ostudzoną wodą do wysokości kreski umieszczonej na butelce oznaczającej 240 ml. Zakręć butelkę, a następnie wstrząsaj do całkowitego rozpuszczenia, zakrywając palcem otwór wlotowy nakrętki. Stań nad umywalką delikatnie nachylonym i rozpocznij oddychanie przez otwarte usta. Przyłóż końcówkę do jednego z otworów nosowych. Ściśnij butelkę płynnym ruchem w celu wprowadzenia około połowy roztworu do jednego otworu nosowego i poczekaj, aż roztwór wypłynie drugim otworem nosowym. W przypadku dostania się roztworu do gardła nie połykaj, tylko wypluj. Powtórz działanie, wprowadzając pozostałą połowę roztworu do drugiego otworu nosowego. Po zakończeniu płukania wydmuchaj nos 5. Zatoxin Rinse Zestaw do płukania nosa i zatok, uzupełnienie, proszek, 30 saszetek TACTICA Chlorek sodu, dwuwęglan sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Zapalenie zatok przynosowych; nieżyt nosa różnego pochodzenia; przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich; profilaktycznie, w celu utrzymania prawidłowej higieny nosa i zatok Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Otwórz torebkę zabezpieczającą i wyjmij wszystkie elementy butelki-irygatora. Przed rozpoczęciem korzystania z butelki-irygatora po raz pierwszy przepłucz jego elementy pod bieżącą wodą. Wsyp zawartość 1 saszetki do butelki w celu przygotowania roztworu izotonicznego lub 2 saszetki w celu przygotowania roztworu hipertonicznego. Napełnij butelkę przegotowaną wodą (o temperaturze ciała ok. 36,6°C) do poziomu oznaczonego linią 240 ml. Dokładnie zakręć butelkę, używając białej nakrętki i mieszaj roztwór przez potrząsanie butelką (zatkaj palcem otwór dyszy) do całkowitego rozpuszczenia proszku w wodzie Wybierz odpowiednią końcówkę dostosowaną do wieku użytkownika i typu irygacji, jaką chcesz przeprowadzić. Stań w pozycji lekko nachylonej nad umywalką, odwróć irygator do góry dnem i przyłóż końcówkę irygatora do otworu nosowego tak, aby uszczelnić otwór nosa. Pamiętaj, aby oddychać przez usta podczas płukania. Naciśnij palcem biały zawór na spodzie butelki, aby umożliwić jednostajny przepływ roztworu do płukania (120 ml na jeden otwór nosowy – dorośli; 60 ml na jeden otwór nosowy – dzieci), jednocześnie reguluj przepływ roztworu delikatnymi ruchami głowy w bok, aby roztwór dostał się do nosa i wpłynął drugim otworem nosowym. Powyższą czynność (punkt 7) powtórz dla drugiego otworu nosowego. Nie połykaj roztworu. Po zakończeniu płukania oczyść nos przez wydmuchanie. Każdorazowo po zakończeniu płukania zdemontuj butelkę do irygacji i dokładnie umyj wszystkie elementy – wypłucz czystą, gorącą wodą (do temperatury 100°C, nie wygotowuj elementów!). Następnie wszystkie elementy przetrzyj ręcznikiem papierowym, czystą ściereczką lub wysuszyć na powietrzu Dwuwęglan sodu 6. Fixsin Hipertonic, zestaw uzupełniający do płukania nosa i zatok, 30 saszetek SOLINEA 100% chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Prewencyjna, objawowa lub pooperacyjna pielęgnacja nosa i zatok, zapalenie zatok przynosowych; nieżyt nosa różnego pochodzenia; przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, dla utrzymania higieny nosa i zatok Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Płukanie przeprowadzaj 1–2 razy dziennie lub według wskazań lekarza. Jedna saszetka w połączeniu z odpowiednią ilością wody (zgodnie z pojemnością butelki wybranego zestawu) tworzy gotowy roztwór do płukania nosa i zatok. Do płukania nie używaj wrzątku ani gorącej wody. Nie używaj nieprzegotowanej wody z kranu 7. Respimer Netiflow, saszetki do płukania nosa i zatok, 30 sztuk LABORATOIRE DE LA MER Chlorek sodu, chlorek potasu, chlorek wapnia, chlorek magnezu, wodorowęglan sodowy Dorośli i dzieci powyżej 6. Nieżyt nosa, alergia, zapalenie zatok i nosa, pielęgnacja po operacjach chirurgicznych, ogólna higiena nosa Wyrób medyczny 1 saszetka dziennie W przypadku nieżytu nosa, zapalenia zatok, przewlekłego zapalenia nosa i zatok oraz do pielęgnacji po operacjach chirurgicznych: rozpuszczając 1 saszetkę w ok. 240 ml niegazowanej wody mineralnej, otrzymuje się zbuforowany roztwór izotoniczny. W przypadku choroby lub do pielęgnacji po operacjach chirurgicznych stosuj od 1 do 3 irygacji dziennie, a w przypadku ogólnej higieny stosuj od 2 do 3 irygacji tygodniowo. W razie potrzeby, w przypadku ciężkich objawów: rozpuszczając 2 saszetki w ok. 240 ml niegazowanej wody mineralnej, otrzymuje się zbuforowany roztwór hipertoniczny. Stosuj jedną irygację dziennie od 3 do 5 dni 8. Isonasin Septo, roztwór do płukania nosa, 5 ml x 20 ampułek GIFRER BARBEZAT Chlorek sodu 0,9 g, Polisorbat 80, wyciąg z tymianku, Pentahydrat siarczanu miedzi, Glicerol, woda oczyszczona do 100 ml Od 1. Przeziębienia i zapalenia śluzówki nosa i gardła Wyrób medyczny 2–3 razy dziennie Otwórz ampułkę zawierającą pojedynczą dawkę. Uchwyć końcówkę i przekręć ją do momentu całkowitego jej oderwania od ampułki. Delikatnie naciśnij ampułkę w celu aplikacji roztworu Wyciąg z tymianku 9. HydroNasin Ksylitol, zestaw do płukania nosa i zatok, butelka + 10 saszetek AXPHARM SP ZOO Ksylitol, chlorek sodu, wodorowęglan sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Prewencyjna, objawowa lub pooperacyjna pielęgnacja nosa i zatok, zapalenie zatok przynosowych, nieżyt nosa różnego pochodzenia, przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, w celu utrzymania prawidłowej higieny nosa i zatok; po ekspozycji na wysokie stężenie pyłu w powietrzu Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Zawartość 1 saszetki wsyp do butelki z zestawu, uzupełnij butelkę przegotowaną i ostudzoną do temperatury pokojowej wodą do zaznaczonej linii (240 ml). Płukanie nosa i zatok wykonuj 1–2 razy dziennie lub według zaleceń lekarza. Nie stosuj później niż na godzinę przed snem. Godzinę po płukaniu nie wychodź na zewnątrz (przy temp. poniżej 19°C ). Do płukania używaj wyłącznie butelki dostępnej w zestawie podstawowym. Do płukania stosuj roztwór przygotowany krótko przed użyciem. Nie przygotowuj roztworu na zapas Ksylitol 10. Nasodren, aerozol do nosa, 1 zestaw (50 mg liofilizat + 5 ml rozpuszczalnik + dozownik) HARTINGTON PHARMA Ekstrakt ze świeżych bulw fiołka alpejskiego Cyclamen Europaeum L., woda Dorośli i dzieci powyżej 6. Choroby jam nosowych i zatok przynosowych (ostre zapalenie zatok przynosowych), nieżyt nosa (uczucie zablokowanego nosa) i związanym z tym braku powonienia czy bólu twarzy, zalegająca w nosie wydzielina Wyrób medyczny 1 raz dziennie Można podawać tylko do nosa. Dorośli: tylko raz dziennie do każdego otworu nosowego, najlepiej o tej samej porze dnia, na około 2 godziny przed snem. Przygotuj roztwór zgodnie z instrukcją zawartą w ulotce. Ustaw głowę pionowo. Umieść końcówkę dozownika w prawym otworze nosowym. Powstrzymaj oddech na 3–5 sekund i rozpyl roztwór w prawym otworze nosowym, naciskając dozownik tylko raz. Wykonaj głęboki wydech ustami, a następnie oddychaj normalnie. Nie wdychaj rozpylonego roztworu. Powtórz czynności w lewym otworze nosowym. Po zakończeniu oczyść końcówkę dozownika czystą chusteczką higieniczną i nałóż nasadkę ochronną na dozownik. Leczenie trwa zwykle 7–10 dni, ale w razie konieczności można je wydłużyć do 14 dni. Unikaj wdychania aerozolu podczas aplikowania Ekstrakt z bulw fiołka alpejskiego 11. Olimp ZatoClear Med Irygacja zestaw startowy, 12 saszetek + butelka OLIMP LABORATORIES Ksylitol, chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Ostre i przewlekłe stany zapalne zatok przynosowych, alergiczny lub infekcyjny nieżyt nosa, przed i po zabiegach chirurgicznych nosa i zatok, w okresie zwiększonej ekspozycji na pyły zawieszone w powietrzu (smog) lub miejscu pracy, a także w celu utrzymania prawidłowej higieny nosa i zatok przynosowych Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Przed pierwszym użyciem opłucz wszystkie elementy butelki ciepłą wodą. Umyj i osusz ręce. Wsyp do butelki zawartość jednej saszetki i uzupełnij przegotowaną wodą (o temperaturze ciała) do poziomu zaznaczonej linii. Dokładnie zakręć butelkę, zakryj palcem otwór w nakrętce i kilkakrotnie wstrząśnij butelką do całkowitego rozpuszczenia substancji. Stań nad umywalką w lekko pochylonej pozycji. Przyłóż końcówkę butelki do jednego z otworów nosowych. Płynnym ruchem ściśnij butelkę tak, by roztwór dostał się do jamy nosowej. Przez cały czas irygacji spokojnie oddychaj przez usta. Roztwór wypłynie drugim otworem nosowym. Powtórz czynność dla pozostałej części roztworu, przykładając butelkę do drugiego otworu nosowego. Po zakończeniu irygacji delikatnie wydmuchaj nos. Pozostałą, niewykorzystaną część roztworu wylej. Wszystkie elementy butelki opłucz i osusz przed odłożeniem do przechowywania. Płukanie przeprowadzaj 1–2 razy dziennie lub według zaleceń lekarza. Jedna saszetka w połączeniu z ok. 240 ml wody tworzy gotowy roztwór do płukania nosa i zatok Ksylitol 12. Gargarin, zestaw do płukania zatok, podstawowy, 16 saszetek + butelka FARMINA SP. Z 100% chlorek sodu Dorośli Zapalenie zatok przynosowych, nieżyt nosa, alergiczny nieżyt nosa, po ekspozycji na alergeny (pyłki roślin, kurz, pierze, sierść zwierząt domowych), przed zabiegami chirurgicznymi w obrębie nosa i zatok oraz po nich, profilaktycznie w celu utrzymania higieny nosa i zatok oraz do oczyszczania nosa i zatok po kontakcie z powietrzem zawierającym duże stężenie pyłu Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Płukanie wykonuj 1–2 razy dziennie lub według wskazań lekarza. Nie płucz nosa później niż na godzinę przed snem. Do każdego płukania przygotuj świeży roztwór. Każdorazowo przed użyciem sprawdź temperaturę roztworu, która nie powinna przekraczać temperatury ciała. Roztwór izotoniczny: wsyp zawartość 1 saszetki do butelki i uzupełnij przegotowaną, wystudzoną wodą do linii 240 ml. Roztwór hipertoniczny: wsyp zawartość 2 saszetek do butelki i uzupełnij przegotowaną, wystudzoną wodą do linii 240 ml 13. Irigasin, zestaw uzupełniający do płukania nosa i zatok, 30 saszetek AFLOFARM Chlorek sodu Dorośli i dzieci powyżej 4. Ostre lub przewlekłe zapalenie zatok przynosowych, z nieżytem nosa w przebiegu infekcji lub alergii, przed zabiegami chirurgicznymi nosa i zatok oraz po nich, po ekspozycji na wysokie stężenie pyłu w powietrzu, profilaktycznie dla utrzymania prawidłowej higieny nosa i zatok Wyrób medyczny 1–2 razy dziennie Przygotuj roztwór do płukania: wsyp zawartość 1 lub 2 saszetek proszku do dołączonej butelki, a następnie uzupełnij ją do zaznaczonej linii (240 ml) letnią wodą, dokładnie zakręć butelkę, zakryj palcem otwór na nakrętce i wstrząsaj do momentu całkowitego rozpuszczenia substancji. Stań w pozycji lekko nachylonej nad umywalką. Przyłóż końcówkę butelki do jednego z otworów nosowych, ściśnij butelkę płynnym ruchem tak, aby roztwór dostał się do nosa. Oddychaj spokojnie przez usta, a roztwór wydostanie się drugim otworem nosowym. Nie połykaj roztworu, jeśli dostanie się do gardła. Powtórz czynność dla drugiego ot... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się Irygacja pochwy jest regularnie wykonywana przez kobiety, które chcą zachować większą higienę intymną. Niestety, nie zawsze jest ona wskazana i bezpieczna dla zdrowia, ponieważ w znacznym stopniu narusza fizjologiczną florę bakteryjną narządów rodnych. Dlatego należy ją wykonywać jedynie na zlecenie lekarza. Co to jest irygacja pochwy?Czy irygacja pochwy jest bezpieczna?Jaki płyn do irygacji pochwy wybrać?Jak poprawnie wykonać irygację pochwy? Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Irygacja to termin, który w medycynie oznacza przepłukiwanie jam ciała, w tym głównie jelit, zatok lub pochwy, za pomocą wody lub roztworu zawierającego lek. Do tego celu w przypadku narządów rodnych używa się specjalnego irygatora dopochwowego, który ma długą końcówkę. Wiele kobiet wykonuje ją samodzielnie w domu, bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Chcą w ten sposób zadbać o higienę intymną po stosunku lub menstruacji, aby czuć się świeżo i uniknąć zakażenia. Częściej jednak irygacja pochwy może prowadzić do powikłań groźnych dla zdrowia, dlatego należy zachować ostrożność. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Estabiom Junior, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Odporność, Good Aging Naturell Selen Organiczny 200 µg, 365 tabletek 73,00 zł Odporność Bloxin Żel do jamy ustnej w sprayu, 20 ml 25,99 zł Odporność Naturell Immuno Hot, 10 saszetek 14,29 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Irygacja pochwy to zabieg, który polega na wtłoczeniu do wnętrza pochwy strumienia wody lub roztworu leku pod ciśnieniem, w celu jej dokładnego wypłukania. Do wykonania czynności wykorzystuje się irygator dopochwowy. Można go kupić w aptece bez recepty. Ma zbiorniczek na płyn o objętości 500 ml oraz długą końcówkę, którą umieszcza się w pochwie. Kobiety wykonują irygację pochwy w celu przeczyszczenia jej po krwawieniu miesięcznym, w trakcie infekcji intymnych lub po stosunku płciowym, w celu uniknięcia chorób przenoszonych drogą płciową lub zlikwidowania nieprzyjemnego zapachu. Lekarze ginekolodzy odradzają jednak częste i samodzielne stosowanie płukanek, ponieważ mogą one poważnie zaszkodzić zdrowiu oraz przyczynić się do szerzenia zakażeń na pozostałe narządy płciowe – szyjkę macicy, jajowody i jajniki. Warto także pamiętać, że płukanie pochwy nie jest środkiem antykoncepcyjnym i w żadnym stopniu nie chroni przed zajściem w ciążę. Czy irygacja pochwy jest bezpieczna? Mimo że zaraz po wykonaniu przynosi znaczne uczucie natychmiastowej ulgi oraz świeżości, irygacja pochwy może być szkodliwa dla zdrowia kobiet. Częste przepłukiwanie jamy pochwy wypłukuje naturalną florę bakteryjną, która nie szkodzi, a zapewnia prawidłowe środowisko i ochrania narządy rodne przed namnażaniem się drobnoustrojów. Należą do niej przede wszystkim pałeczki kwasu mlekowego (Lactobacillus), utrzymujące niskie pH pochwy. Zachwianie tej równowagi powoduje zwiększone ryzyko powstania infekcji intymnej. Nieprawidłowo stosowana irygacja pochwy może powodować: bakteryjne zapalenia pochwy, przeniesienie infekcji na pozostałe narządy rodne (drogą wstępującą, pod wpływem ciśnienia, które towarzyszy płukaniu), większą podatność na zakażenia przenoszone drogą płciową, podrażnienia ścian pochwy, nawrotowe infekcje grzybicze, powikłania ciążowe, niepłodność (jako konsekwencja zapaleń w obrębie narządów rodnych). Trwają badania, które mają potwierdzić, czy rutynowe płukanie pochwy bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem prowadzi do zwiększenia ryzyka raka szyjki macicy i raka jajnika. Nie oznacza to, że irygacji pochwy nie można stosować w ogóle, ponieważ istnieją przypadki, w których przynosi ona korzyści – przed zabiegiem chirurgicznym lub w leczeniu niektórych infekcji (przy odpowiednio dobranym leku). Jednak należy skonsultować to wcześniej z ginekologiem, a w celu zachowania higieny zdecydowanie lepiej i zdrowiej jest sięgnąć po wodę i delikatny środek myjący do higieny intymnej. Warto także pamiętać, że pochwa ma zdolności do samooczyszczania się. Jeżeli pojawią się niepokojące objawy: upławy, pieczenie, świąd, zaczerwienienie lub nieprzyjemny zapach, zawsze należy w pierwszej kolejności udać się do lekarza. Zobacz także Jaki płyn do irygacji pochwy wybrać? Do irygacji pochwy kobiety wykorzystują wodę, gotowe preparaty z apteki lub samodzielnie przygotowane mieszanki ziół. Przy wyborze należy zachować ostrożność, ponieważ większość z nich niszczy i wypłukuje naturalną florę bakteryjną. Wyjątek stanowi gotowy płyn do irygacji pochwy, który zawiera kwas octowy. Jego zaletą jest wybiórcze eliminowanie drobnoustrojów i oszczędzanie pałeczek kwasu mlekowego. Wszelkiego rodzaju domowe mieszanki, które zawierają: roztwór octu, czosnek, zioła, kefir itp., mogą poważnie szkodzić zdrowiu i nie należy ich używać. Jak poprawnie wykonać irygację pochwy? Irygację pochwy należy wykonać tylko na wyraźne zlecenie lekarza i stosować się do jego wskazówek. Płukanie wykonuje się w wannie lub pod prysznicem za pomocą przeznaczonego do tego celu irygatora dopochwowego. Roztwór powinno się przygotować w przegotowanej wodzie o temperaturze 40,5°C i pozostawić do ostygnięcia (aż osiągnie temperaturę ciała). Ważne jest, aby przed aplikacją dokładnie się podmyć. Następnie wprowadza się końcówkę irygatora do pochwy na odpowiednią głębokość i naciska zbiornik z płynem. Konieczne jest usunięcie go z pochwy, zanim dojdzie do rozprężenia. Po zakończonej czynności należy dokładnie osuszyć miejsca intymne. Narzędzie wystarczy opłukać pod bieżącą wodą i pozostawić do wyschnięcia. Nie wolno go myć w zmywarce ani dezynfekować. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Angelika Janowicz Jestem absolwentką Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu na kierunku pielęgniarstwo, od 6 lat związaną z niezwykłym światem medycyny. Piszę, bo chcę podnosić świadomość społeczeństwa na temat tak ważnych kwestii jak zdrowie, zdrowy tryb życia czy profilaktyka. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Woda do uszu może dostać się podczas pobytu na basenie, ale i w zwyczajnych, codziennych warunkach – np. w trakcie kąpieli. Części pacjentów udaje się jej pozbyć dość szybko, inni z kolei przez różny czas borykają się z obecnością wody we wnętrzu ucha. Problem zdecydowanie powinno się rozwiązywać, ponieważ utrzymywanie się przez dłuższy czas płynu w uszach sprzyja chociażby infekcjom. Jak więc usunąć wodę z ucha? Poniżej kilka z wydostaniem się wody z ucha doświadczył w swoim życiu zapewne każdy człowiek. Obecność cieczy w obrębia ucha to nie tylko występowanie nieprzyjemnych doznań, ale i ryzyko rozwoju chorób – jako przykład jednostki, która może być związana z obecnością wody w uchu, można podać tzw. ucho która dostała się do ucha, można próbować się pozbyć na kilka różnych sposobów. Jako pierwsze polecić pacjentom można przechylenie lekko głowy ku ramionom, a następnie kilkukrotne pociąganie małżowiny usznej w różne strony. Innym sposobem na usunięcie wody z ucha są manewry związane z wytwarzaniem zjawisk podobnych do próżni. W tym celu należy pochylić głowę ku bokowi, a następnie kilkukrotnie mocno przykładać całą dłoń do powierzchni ucha, a później gwałtownie ją odrywać. Prostym sposobem, ale takim, który również może pomóc, jest po prostu położenie się na tej stronie ciała, po której znajduje się ucho z zatrzymaną w nim techniki usuwania wody z ucha związane są już z wykorzystaniem różnych przyrządów. Pomóc może w opisywanej sytuacji... zwyczajna suszarka do włosów. Urządzenie należy ustawić tak, aby generowało jak najchłodniejszy strumień powietrza, a następnie trzymać je w odległości około 30 centymetrów od ucha. W międzyczasie należy pociągać za małżowiną uszną. Pomóc pacjentom z zatrzymaną we wnętrzu ucha wodą mogą również ciepłe okłady – można je wykonać poprzez przykładanie w okolice ucha zamoczonego ciepłą wodą pacjent z wodą w uchu powinien udać się do lekarza?Czasami opisane powyżej sposoby nie są skuteczne i woda wciąż znajduje się we wnętrzu ucha. Taka sytuacja nie jest korzystna, ponieważ obecność płynu w tym rejonie ciała może sprzyjać wystąpieniu np. procesu zapalnego ucha. Lekarza odwiedzić warto jest więc już wtedy, kiedy wody nie udaje się usunąć w ciągu kilku dni. Bezwzględnie skonsultować się ze specjalistą powinni natomiast ci pacjenci, u których pojawiają się jakieś problemy ze strony uszu, takie jak zaburzenia słuchu czy dolegliwości bólowe. Niepokój wzbudzać powinna też gorączka. Płukanie zatok – jakie są wskazania do irygacji zatok przynosowych oraz w jaki sposób zrobić to w domu? Płukanie zatok posiada wiele zalet – może być bezpiecznie stosowane przez dzieci (od 4. roku życia), kobiety w ciąży i karmiące piersią. Stanowi niefarmakologiczną metodę walki z katarem oraz zapaleniem zatok – pomaga zachować drożność przewodów nosowych i zatok oraz oczyścić z zakaźnej wydzieliny i innych zanieczyszczeń (patogenów czy alergenów). Płukanie zatok – co to jest za metoda? Jak oczyścić zatoki? Płukanie zatok, inaczej irygacja zatok, to zabieg, który uchodzi za metodę bezpieczną. Można go przeprowadzać w domu, także u małych dzieci, u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią. Służy oczyszczeniu zatok i udrożnieniu nosa. Jest metoda uzupełniająca dla alergików, osób z tendencją do nieżytów nosa czy zapalenia zatok. Teoretycznie zabieg ten można przeprowadzić z wykorzystaniem domowych przedmiotów i kuchennej płukanki do zatok, jednak w tym amatorskim wydaniu może zabraknąć precyzji wykonania takiej „aparatury” czy roztworu. Sprawdź, zestawy do płukania zatok. Płukanie zatok wodą utlenioną to metoda do stosowania w przypadku łagodnych zmian – wykorzystujemy tutaj działanie przeciwbakteryjne wody utlenionej, a sama metoda łagodzi objawy bólu zatok. Stanowi niejako alternatywę dla domowej płukanki z solą kuchenną. Płukanie zatok – wskazania do stosowania Płukanie zatok może być zarówno zabiegiem profilaktycznym, jak i skuteczną metodą łagodząca objawy kataru, nieżytu nosa czy zapalenia zatok przynosowych (zatoki szczękowe, zatoki czołowe, zatoki sitowe, zatoka klinowa). Wśród chorób nosa i zatok, podczas których płukanie może okazać się skuteczne można wymienić: • ostre lub przewlekłe zapalenie zatok przynosowych o charakterze ostrym oraz przewlekłym, • nieżyt nosa w przebiegu infekcji (np. przeziębienia i grypy) lub alergii, • przed i po zabiegach chirurgicznych nosa i zatok, • po kontakcie z wysokim stężeniem pyłu i kurzu w powietrzu. Jak często stosuje się płukanie zatok? W celach złagodzenia objawów – w leczeniu objawowym – dwa razy dziennie, w celach profilaktycznych – raz dziennie. Co daje płukanie zatok? Efekty irygacji zatok Oczyszczanie zatok przy pomocy płukania usuwa zalegającą wydzielinę oraz alergeny i inne zabrudzenia, które gromadzimy w jamie nosowej wraz z każdym wdechem. Dodatkowo odpowiednio przygotowany roztwór do płukania zatok może pełnić funkcję nawilżającą i przeciwobrzękową. Stanowi uzupełnienie farmakoterapii zatok, ale także metodę profilaktyczną. Warto nadmienić, że płukanie zatok przeprowadza się niekiedy z użyciem leków gotowych – antybiotyków (często gentamycyny) czy sterydu (przeważnie deksametazonu). Polecane dla Ciebie wyrób medyczny, proszek, saszetki, alergia, infekcja, katar, stan zapalny zł tabletka, odporność zł saszetki, infekcja, alergia, katar, stan zapalny zł saszetki, proszek, alergia, katar, infekcja, stan zapalny zł Zestaw do irygacji zatok W skład zestawu do płukania zatok wchodzi butelka oraz saszetki: • butelka, irygator – często dostępna w dwóch rodzajach objętości – dla dziecka (ok. 120 ml) i dorosłego (najczęściej 240 ml), • saszetki z proszkiem – podstawowym składnikiem proszku jest chlorek sodu, który spełnia wymagania Farmakopei Europejskiej, ale bywają również dodatki, takie jak dwuwęglan sodu (soda oczyszczona). Wśród nowszych składników można wymienić ksylitol, który towarzyszy także wielu pastom do zębów bez fluoru. Składnikiem saszetek mogą być również mieszanki soli nieorganicznej, jak chlorek potasu, chlorek wapnia czy chlorek magnezu. Z powyższych składników można przygotować roztwór izotoniczny i hipertoniczny. Oprócz tego, że różnią się one stężeniem, to spełniają inne funkcje i posiadają odmienne właściwości: Roztwór izotoniczny – nadaje się do oczyszczenia zatok i jamy nosowej z kurzu, pyłu, alergenów i zanieczyszczeń obecnych w powietrzu; dodatkowo nawilża błonę śluzową nosa, która może być przesuszona przez okres grzewczy, jak i może towarzyszyć nieżytowi bakteryjnemu. Stężenie tego typu roztworu jest zgodne ze stężeniem stężeniem fizjologicznym organizmu – 0,9% chlorku sodu. Po przygotowaniu jest go zdecydowanie więcej niż standardowej soli fizjologicznej dostępnej bez recepty. Roztwór hipertoniczny – ma wyższe stężenie NaCl niż to, spotykane zwykle spotykane w organizmie – dzięki temu, że wywołuje różnicę w ciśnieniach osmotycznych może skutecznie zmniejszyć obrzęk i przeciwdziałać jego wystąpieniu. Wg wytycznych większości producentów zastosowanie 1 saszetki da nam roztwór o stężeniu fizjologicznym, z kolei 2 saszetki na 1 butelkę – roztwór o wyższym stężeniu. Wiemy, że taki zabieg możemy zrobić w domowych warunkach, z użyciem gotowych zestawów, jak i posiłkować się domową inwencją stworzenia takiego zestawu. Należy jednak pamiętać, że butelka jest wprawdzie wielorazowego użytku, lecz nie powinna być rozszczelniona czy popękana, należy także sprawdzić przed użyciem, czy nie ma w niej resztek roztworu z poprzedniego płukania. Powinna posiadać miarkę, która umożliwi przygotowanie roztworu o pożądanym stężeniu (izotonicznego lub hipertonicznego). Warte zauważenia jest również, że 1 butelka powinna być używana przez 1 osobę – podobną zasadę stosuje się w przypadku wszelkich preparatów – dzięki temu zmniejsza się ryzyko zakażenia innych domowników – poza tym, butelka dla dorosłego nie jest odpowiednia dla dziecka. Butelki należy odpowiednio myć – unikać silnych detergentów i mycia w zmywarce. Irygacja zatok – przeciwwskazania, środki ostrożności, skutki uboczne przepłukiwania zatok Płukanie zatok jest dobrze tolerowane, istnieją nieliczne przeciwwskazania do jego stosowania. Jest jednak kilka reguł związanych z irygacją jamy nosowej i zatok – z wykonywania tej czynności powinniśmy zrezygnować, jeśli: występuje krwawienie z nosa, jesteśmy świeżo po operacji jamy nosowej lub zatok – płukanie zatok można rozpocząć średnio po 48–72 godzinach od operacji nosa w celu przeciwdziałania obrzękowi lub aby zmniejszyć obrzmienie (działanie to osiągane jest dzięki różnicy stężeń osmotycznych) – na wyraźne zlecenie lekarza prowadzącego, mamy uszkodzona śluzówkę, z ranami, strupami, płukania zatok nie powinni stosować pacjenci z zaburzeniami równowagi – płukaniu zatok towarzyszy bowiem zmiana ciśnienia w obrębie jamy nosowej, co może przekładać się na wystąpienie różnicy ciśnień w obrębie głowy i/lub bólu głowy, nie stosuje się tej metody w momencie całkowitej blokady nosa – uniemożliwia to poprawny odpływ roztworu, w przypadku towarzyszącej infekcji ucha czy uczuciu zatkanego ucha, jeśli jesteśmy uczuleni na którykolwiek ze składników saszetki lub butelki (to akcesorium jest najczęściej pozbawione bisfenolu). Zestaw do płukania zatok – na co warto zwrócić uwagę? Do przygotowania roztworu do płukania zatok nie należy używać wrzącej wody lub zbyt gorącej, należy unikać również stosowania wody z kranu – najlepsza będzie przegotowana woda, odpowiednio ostudzona. Płukania zatok nie należy przeprowadzać bezpośrednio przed snem. Po płukaniu zatok nie należy wystawiać się od razu na chłodne temperatury – należy odczekać minimum godzinę. Z praktycznych wskazówek warto wymienić: po płukaniu nie należy przyjmować pozycji leżącej przez minimum godzinę, po przeprowadzeniu płukania może wystąpić delikatne pieczenie w obrębie jamy nosowej, większość butelek umożliwia przeprowadzenie irygacji łagodnej (grawitacyjnej) lub intensywnej (wykorzystującej ciśnienie ręczne) oraz przygotowanie dwóch rodzajów roztworów, podczas płukania zatok należy wykorzystać całą zawartość przygotowanego roztworu, po połowie na każdy otwór nosowy; nie należy przechowywać przygotowanego roztworu, trzeba zużyć go od razu. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Ból pleców – domowe sposoby i leki z apteki Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Testy z apteki na wykrycie zakażenia H. pylori – skuteczność, interpretacja wyników Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik? Borówka czernica (czarna jagoda) – właściwości, wskazania i przeciwwskazania do stosowania Borówka czernica (łac. Vaccinium myrtillus) to krzewina rosnąca w lasach (najczęściej sosnowych i świerkowych). Jest owocem bogatym w antocyjany, garbniki katechinowe, witaminy i minerały. Nazywana przez niektórych także borówką czarną, czarną jagodą, borówką europejską czy borówką brusznicą. Przypisuje się jej szereg właściwości leczniczych, w tym te moczopędne i odkażające drogi moczowe, ponadto ściągające, przeciwzapalne, przeciwnowotworowe i przeciwcukrzycowe. Jakie jeszcze właściwości ma czarna jagoda i jak przygotować odwar przeciwbiegunkowy z borówki czernicy?

woda w uchu po irygacji